17

Dördüncü mesajı okuyacakken telefonumun çalmasıyla irkildim ,arama ekranında görünen numara kalp atışlarımı hızlandırmaya yetmişti .
Neden bilmem ,hiç düşünmeden açtım. Konuşmama fırsat vermeden telefonun diğer ucundaki ses ," "Bana çok kızgınsınız ve asla affetmeyeceksiniz biliyorum ama lütfen önce dinleyin " diyerek devam etti "
Tüm bu olanlar benim aptallığım yüzünden.Sizin geleceğinizden bile emin değildim ,neden arayıp mesaj çektiğimi de bilmiyorum. yalnızdım ,sahipsiz hissediyor ve tüm yaşama umudumu kaybetmiştim ,içine düştüğüm çıkmazdan ,beni sadece ölüm kurtarır sanmıştım.
Siz beni aradığınızda ocağın gazını açmış ,Ölümün koynuna son kez uzanmıştım .Sonra sesinizi duydum , sesinizde hayat vardı ,heyecan vardı bir an kalkıp pencereyi açmak yaşamdan bir nefes çalmak istedim .o kadar halsizdim ki yapamadım...
Gözümü hastanede açtığımda ilk aklıma siz geldiniz .Tüm gün odama girecek "geçmiş olsun "diyeceksiniz diye bekledim. Gelmeyince merak ettim Hastaneden çıktıktan sonra sizi arayıp ablanızdan kaza yaptığınızı öğrendim"sesinde ki titreme hıçkırıklara dönmüştü ,bir müddet konuşamadı bende ne söyleyeceğimi şaşırmış kulağım telefonda kısık kısık ağlamasını dinliyordum ,sonra
"Neden böyle bir şey yaptım inanın bilmiyorum ,dileyeceğim hiç bir özürün kabul edilmeyeceğine eminim .
Hakkınızı helal edin bile diyemiyorum, cehennemde yanmaya razıyım" diyerek telefonu kapattı .Bir müddet ne yapacağımı bilemedim ,kök salmış bir ağaç gibi kaskatı kesilmiştim , ..Ne yapmalıydım ?
Üçüncü mesajı geldi aklıma " İntihar edenler cehenneme mi gider ? " yoksa yine intiharı mı düşünüyordu ? neden düşünmesin ki diye mırıldandım ,bir kez düşünen ikinci kezde düşünebilir ,Bir çok insana zarar vermenin vicdan azabıyla yaşıyordu ,

Aramalı mıydım ?