30 Mart 2014 Pazar

18



Kararsızlığımın verdiği çaresizlik ,elimi ayağımı bağlamış ,Bütün dış seslere kulaklarımı kapatmıştım.Telefonun ekranında numara,parmağım arama tuşunda bir müddet öylece kaldım. Bu sessizlik ,Ebrar hemşirenin odaya ağrı kesici iğne vurmak için girdiğinde son buldu .Telefonu yatağın üzerine indirip Ebrar hemşireye belimin ağrıdığını yatağın ön tarafını biraz daha kaldırmasını ve pencereyi açmasını rica ettim .Nefes alamıyor ruhum daralıyordu .Yatağım pencereden uzak olduğu için dışarıyı göremiyordum ama en azından hastane bahçesindeki çam ağaçlarının kokusunu yağmurun sesini ,araba kornalarını ve insanların tam anlaşılmasa da seslerini duyabiliyordum ..
Ebrar hemşire elindeki iğneyi göstererek "önce iğne "diyerek tebessüm etti.
İğneyi yaparken ," Ne kadar zamandır bu hastanedesiniz ? "diye sordum 
"Bu ay sonunda iki sene olacak ,canınızı yakmadım değil mi ?"diye sordu 
" Yok yakmadınız " diyerek zoraki tebessüm ettim ..

Ebrar hemşire yatağımı kaldırıp pencereyi açtıktan sonra tebessümünü de alarak ,diğer hastalara bakmak için odadan çıktı ..Telefonun tuş kilidini açıp numaraya bir kaç dakika daha baktım ..


5 yorum:

  1. Hikayenin başını kaçırmış olmama aldırmadan tam ortasından okuyorum, ebrar hemşire kesin acıttı, ben acıtcak hemşireyi anlarım gibi saçma bir yorum yapıcam bu yüzden.

    YanıtlaSil
  2. bir karar ver artık arayacak mısın aramayacak mısın:D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. krize girdin dimi :=)) devamı birazdan gelicek :)

      Sil
  3. ya bi de banner çok güzel olmuş, anarşim yapar da güzel olmaz mı, süperr:)

    YanıtlaSil
  4. Oyy hadi ara artık yaa, zaten arayacaksın :D

    YanıtlaSil